Volkskrant niet web-vriendelijk
Komt het nog goed met de Volkskrant? Ik weet het niet. Onlangs (begin december 2010) heb ik eenonline abonnement (web-abonnement) afgesloten op de Volkskrant. Dat was een opmerkelijke belevenis.
Het afsluiten van het abonnement begon als een impulsaankoop. Maar alleen dankzij veel geduld, volharding, creativiteit en een beetje vals spelen ben ik nu eindelijk in staat om dagelijksonline de Volkskrant te lezen.
Blijkbaar begrijpen ze bij de Volkskrant nog niet goed wat het internet is. En dat is jammer want ze hebben een goed product dat eigenlijk ideaal is om te verkopen via het internet: elke dag weer wat nieuws, geen vervoerskosten, geen opslagkosten en geen voorraad-risico. Bij BOL zijn ze er jaloers op.
En ook de prijs is (€ 23,00 per kwartaal; ca € 0,35 per krant) goed. Deonline abonnementen zouden dus als warme broodjes over de toonbank moeten gaan. Maar merkwaardig genoeg doet de Volkskrant er alles aan om de impuls-koper af te schrikken.
Zoek de “Abonneer je” link
Ik was aan het lezen op de site van de krant, toen ik op een gegeven moment dacht: “ik wil die hele krant kunnen lezen. Online. Ik neem een abonnement.” Maar waar en hoe? Dat kan niet moeilijk zijn, dacht ik toen nog.
Een bedrijf dat iets wil verkopen, heeft altijd een grote, dikke vette button ‘Koop mij’ prominent en niet te missen op de voorpagina. Maar bij de Volkskrant werkt dat anders.
Na een kwartier intensief zoeken meende ik rechtsboven in een heel klein lettertype de woorden ‘abonneer je’ te kunnen lezen. Direct geprobeerd om daar op te klikken. Na vier missers (ja, het is echt heel klein) was het raak en kwam ik op een pagina waarin in mij kon aanmelden als abonnee.
Invullen totdat je er bij neervalt
De abonneerpagina gevonden. Geweldig! In mijn onschuld dacht ik toen dat het leed bijna geleden was. Tenslotte heb ik al een profiel bij de site van de Volkskrant en ik was zelfs al ingelogd. Dus nog even een digitaal kruisje zetten, en ik kan de hele krant gaan lezen!
Helaas. Waarschijnlijk worden de profielen en de abonnementen door twee verschillende afdelingen bij de Volkskrant beheerd. Die bovendien op verschillende verdiepingen van het hoofdkantoor zitten. En waarschijnlijk hebben de hoofden van die twee afdelingen ruzie met elkaar en willen niets met elkaar te maken hebben.
Dus de potentiële klant moet dan maar weer zijn naam en email-adres invullen. En weer een wachtwoord kiezen. Hetzelfde? Moet dat? Mag dat? Kan dat? Onduidelijk!
Vervolgens wordt mij gevraagd de geboortedatum in te vullen. Waarom is het voor mij als klant belangrijk om de geboortedatum in te voeren? Waarom wil de Volkskrant dat weten? Onduidelijk. Maar goed, het is niet verplicht, dus sla ik het over.
En dan het telefoonnummer. Maar ik wil helemaal niet dat de Volkskrant mij gaat bellen. Als ze mij nodig hebben, dan mogen ze mij mailen. Tenslotte heb ik al twee keer mijn email-adres voor ze ingevuld. Dus zowel de afdeling Profielen als de afdeling Abonnementen beschikt over mijn email-adres.
Dus het telefoonnummer ook maar overslaan. Maar helaas. Dit veld is verplicht. Meestal vul ik dan “geen” in, en dan kun je verder. Maar nee, dat werkt hier niet. Maar ik ben creatief, dus ik probeer allerlei fake-nummers, zoals “0001111111”, maar ook daar trapt het systeem niet in.
De Volkskrant heeft kosten noch moeite gespaard om mij een geldig telefoonnummer te ontfutselen.
Dus dan maar een beetje vals spelen en telefoonnummer 123 4567890 proberen. Dit lukt! Ik ben door naar het volgende level van dit lastige spel. Bij deze trouwens mijn excuses aan aan de ongelukkige bezitter van dit telefoonnummer.
Dan het adres. Ook verplicht. Waarom? Eenonline abonnement hoeft toch niet bezorgd te worden?
3 dagen wachten
Toen ik uiteindelijk het invulformulier af had, kwam de volgende afknapper. Er werd namelijk gemeld dat ik 3 dagen moet wachten, voordat ik eindelijk mijn krantonline kan gaan lezen. 3 dagen!
Voor de gemiddelde website-bezoeker is 3 seconden al veel! Maar de Volkskrant meldt doodleuk dat je 3 dagen moet wachten voordat hetonline abonnement ingaat.
3 dagen! Ik kon het eerst niet geloven. Over 3 dagen is dat nieuws waarover ik wou gaan lezen al weer helemaal achterhaald en niet interessant meer.
3 dagen! Hoe is het mogelijk! En waarom? Heeft het hoofd van de afdeling Abonnementen ook ruzie met de afdeling Debiteurenadministratie? Welke extra kosten maakt de Volkskrant nou als ze mij direct toegang geven? Geen. Dat is nou juist het mooie van eenonline abonnement. En dus welk risico loopt de Volkskrant? Geen. Maar toch: 3 dagen wachten! Of is het een stukje zelfbescherming? Een soort bezinningsperiode: “weet je het echt wel zeker?”.
Bevestigingsmail: wel mijn adres, geen prijs.
Maar goed, ik ben al zo ver gekomen; nu zet ik ook door. En mijn directe beloning komt dan snel in de vorm van een bevestigingsmail. Maar ook dat is weer een fraai staaltje van ouderwets denken.
In de bevestigingsmail staat waar ik woon en wat mijn telefoonnummer is. Ja duhh, dat wist ik al.
Maar er staat niet in hoe duur het abonnement is. En dat is nou juist voor mij wel van belang, want ik moet straks de afschrijving op mijn rekening controleren. Maar ja, ik ben ook maar een klant.
Nog even een boompje omzagen en 3 kg CO2 produceren
15 december (datum inschrijven was 9 december) ontving ik nog een echte, ouderwetse, originele, papieren brief van de Volkskrant. Via de postbode. Ik wist niet dat het nog bestond. Bovendien mosterd na de maaltijd. We doen zaken via het internet; ik geef mijn gironummer op, ga akkoord met automatische betaling, ik krijg een bevestigingsmail en ik krijg toegang tot de site (over 3 dagen) en ondertussen kan ik kan de krantonline lezen.
That’s it. Done. Klaar. Maar nee, de Volkskrant zaagt nog eens een boompje om om briefpapier te maken en produceert drie kg CO2 om de papieren brief te naar mij toe te laten vervoeren.
Volledig overbodig!
Tenslotte: problemen met de bezorging melden
Bovendien is die brief verwarrend. Want er zit een machtigingskaart bij, voor automatische betaling. Moet ik die nu invullen? Maar ik heb toch al via de website toestemming gegeven voor automatische incasso. Nou ja, in geval van twijfel niet invullen.
Verder zit er bij de brief nog een kaartje met twee telefoonnummers. De één is voor het melden van problemen met de bezorging van de krant, en de andere is voor het melden van verhuizingen…
Ze snappen het nog niet echt bij de Volkskrant. Jammer, want ze hebben zo’n mooi en goed zo’n goed online product. Ik lees nu bijna dagelijks deze krantonline, en dat bevalt prima.